Lente in Bulgarije

Op vrijdag 09 juni ging ik richting Eindhoven om samen met mijn reisgenoten Andrea, Catherine, Lut, Riet, Sylvie, Mario en Wim richting Varna in Bulgarije te vliegen. Daar hadden we een fotoreis in het vooruitzicht bij natuurfotograaf Ludo Goossens. Hij heeft daar vakantiehuis Probuda, gelegen in het dorpje Kostandenets, in het noordoosten van Bulgarije en nabij het natuurgebied Rusenski Lom.
Na een vlucht van 3 uur kwamen we aan in Varna, de chauffeur stond ons op te wachten, en na een autorit van een kleine 2 uur waren we op onze bestemming, waar Ludo ons verwelkomde. We kregen elk onze kamer toegewezen en er stond ook nog een lekkere ovenschotel klaar voor ons. Aan tafel bespraken we al de plannen voor morgen.

De eerste dag al vroeg op pad naar de poelhut. Om er weer een beetje in te komen is een hut perfect. We zagen onder andere wat kikkers, een grauwe klauwier, zomertortel, gaai en nog wat andere vogels. Tegen 9u was er afspraak om te ontbijten, en er was al een mooie verrassing. Vanaf het terras zagen we in de tuin een jonge vos uit de struiken komen. Hij gaf ons mooi de tijd om al wat leuke foto’s te maken en voor mij ging een wens al in vervulling. Een vos zien, en zeker een jonge, is voor mij altijd een geluksmoment. In de namiddag nog eens naar de poelhut geweest en wat bezig geweest met libellen, kikkers en vogels zoals een jonge appelvink. ’s Avonds vanuit een schuiltentje post gevat nabij het huis om te zien of de vossen zouden tevoorschijn komen, en jawel het is gelukt, we zagen opnieuw een jonge en later kwam ook mama vos even voorbij. Een mooi moment om de eerste dag af te sluiten.

Dag 2 nog eens naar de poel hut geweest in de voormiddag, wat een luxe om gewoon met de camera in de hand van op de kamer op nog geen 5 minuutjes aan de hut te zijn. Ik kan mij daar goed amuseren en ook vandaag was weer een leuk bezoek. Ik zag voor het eerst een nachtegaal, smaragdhagedis en er kwam ook een landschildpad voorbij. In de namiddag gingen we naar een plekje waar er bijeneters zouden te zien zijn. Ze waren er inderdaad en ik kon me uitleven met wat vliegbeelden te proberen maken. Plots zag Mario een siesel tevoorschijn komen. We konden hem even fotograferen voor hij weer verdween, wat een leuke verrassing om dit onverwacht te zien. ’s Avonds zouden we nog een wandeling maken, maar het begon in de late namiddag een tijdje stevig te regenen, dus we bleven in het vakantiehuis wat ontspannen.

De derde dag begon voor mij met een bezoek aan de poelhut. Het was echter een bewolkte en vrij frisse start van de dag, dus we zagen niet veel beweging, en wellicht ook door de regen van gisterenavond konden de vogels wel op verschillende plekjes water vinden, dus na een tijdje werd duidelijk dat er niet veel meer zou komen en ging ik terug. De zon kwam ondertussen weer stilaan tevoorschijn en op het padje terug begonnen de vlinders rond te vliegen. Ik bleef een tijdje plakken bij de bloemen en kon mijn eerste dambordje vastleggen, zag ook een mooie gouden tor, en gaf mezelf de uitdaging om zwaluwen in de vlucht te fotograferen boven het bloemenveld. Niet echt makkelijk, het is wel eenvoudiger als ze stilzitten. Na het middageten ging ik met Catherine nog even naar de poelhut, het is zo dichtbij dat een vrij moment daar altijd wel een leuk invulling is. Er was al iets meer leven, maar toch nog vrij rustig. Na het avondeten ging ik met Catherine naar een hut waar kans was om een jakhals te zien. We zagen hem echter niet, het kan niet altijd feest zijn natuurlijk. Weer naar het huis want morgen gaat de wekker om 4u voor weer een nieuwe dag.

Onze vierde dag begon om 4u45 met een ritje met de jeep om reeën te zien. Al snel zagen we eentje lopen in een tarweveld, die net haar kopje boven de strohalmen uitstak, een beeld wat ik al zo lang wou maken. De foto is niet helemaal scherp, het was nog te donker en ook ver weg, maar ik ben er super tevreden mee als begin. We reden nog wat verder en kwamen nog een groepje reeën tegen, maar die gingen er vandoor met het geluid van de jeep. Daarna gingen we nog naar een punt waar we een heel mooi uitzicht hadden. Hier gingen we ook op zoek naar vlinders, maar er waren er niet zoveel te vinden. Het lijkt een algemene conclusie te zijn dat er dit jaar overal minder vlinders zijn. We liepen wel een heel grote kever tegen het lijf, die ik eigenlijk wel wat eng vond omdat hij een beetje op een reuzenpin leek, maar tegelijkertijd was hij ook wel fascinerend. Daarna was het tijd om te gaan ontbijten. Vervolgens ging het richting bijeneters, waar ik samen met Mario in de schuiltent ging. We zaten nog niet zo lang neer toen we een kleine bestelwagen zagen toekomen op het domein en twee motorcrossers hun gerief zagen uitladen. Niet veel later begonnen ze hun toertjes te doen, dus van bijeneters was er geen sprake meer. Inpakken en wegwezen dus, soms zit het ook wel eens tegen. Rond 17u30 ging ik dan samen met Catherine en Riet nog eens naar de tentjes bij de vosjes. Al snel kwam er een jong vosje langs die ook nog een tweede keer langskwam, en daarna kregen we ook nog mama vos op bezoek. Wat een mooie mama is het...

Dag vijf starte voor mij na het ontbijt, het werd tijd om even wat langer te slapen om niet te vermoeid te geraken. Na het ontbijt ging ik met Andrea naar de bijeneters voor een tweede poging, na de verstoring van gisteren. Vandaag hadden we meer geluk. De motorcrossers waren er niet maar de bijeneters kwamen wel af en toe voorbij gevlogen. De namiddag brachten we door in de tuin om wat bij te babbelen, en na het avondeten ging ik met Andrea naar een hut met kans voor de jakhals, in de hoop deze te zien. Lang moesten we niet wachten om de eerste te zien, en na een tijdje zagen we er zelfs 4 tegelijkertijd. We hoorden ook het gehuil van de jakhals, wat een indrukwekkende ervaring was. Er was ook een mooi en teder moment tussen het mannetje en vrouwtje. Toen het duister begon te worden vertrokken we uit de hut waarna Ludo ons op het afspreekpunt kwam oppikken. Vandaag hadden we dus een geluksdag.

De zesde dag begon rond 7u15, waar we vertrokken met de jeep op zoek naar steenuiltjes bij een oude boerderij. Eerst was er niks te zien, maar na een tijdje wachten zag ik in de verte op een strobaal iets zitten wat wel op een uiltje leek. Een foto genomen om te kunnen inzoomen en beter te zien of het wel klopte en ja hoor, er zat een steenuiltje mooi te wezen. We namen alvast wat foto’s en reden steeds wat dichter tot we heel dichtbij waren en hem mooi konden fotograferen. Na een geslaagde ochtend was het tijd voor ontbijt, en daarna wat rust. Ik zat een beetje bij het zwembad mij te amuseren met een smaragdhagedis toen Ludo zei dat hij naar het dorp ging. Andrea en Sylvie gingen mee, en omdat ik ook de omgeving eens wou zien reed ik mee boodschappen doen. We dronken eerst een lekkere cappuccino en gingen daarna de supermarkt binnen, ook leuk om eens die kant van Bulgarije te zien. Na het avondeten gingen we nog richting een plekje waar de wielewaal gezien was. Daarna terug naar huis en toen het al donker was ging ik met Riet, Mario en Wim nog eens naar de poelhut omdat daar ’s avonds boomkikkers zouden kunnen zitten. Die zagen we niet, maar wel twee groene kikkers die een hels lawaai maakt en ons een tijdje van hun spektakel lieten genieten. Gelukkig waren we allemaal 18+.

Dag 7 begon met een rit nog eens naar de steenuiltjes. We zagen er eentje, maar te ver om te fotograferen. Dus was het tijd om te gaan ontbijten, en daarna ging ik nog eens tot aan de poelhut. Er was niet heel veel beweging, maar in het pad er naartoe vloog een bosbeekjuffer waar ik nog wat leuke foto’s kon van nemen. ’s Avonds ging ik samen met Mario nog even naar de vosjes en kon ik nog wat leuke foto’s nemen. Daarna nog even samenzitten om wat bij te praten en de planning voor morgen te maken en dan bedtijd.

Onze voorlaatste dag stond er ‘s morgens een mooie wandeling naar een kloof op het programma. Om daar te geraken moesten we eerst met de jeep voorbij de boerderij van de steenuiltjes, en ze zaten er weer. Ook zagen we nog enkele hoppen die we rustig konden fotograferen, en dan konden we aan onze wandeling beginnen. We zagen onderweg wat vlinders en juffers. Na de middag gingen we op restaurant, een typisch Bulgaarse keuken waar we konden genieten van een lekkere maaltijd en het gezellig samenzijn.
Tegen de avond reden we nog naar een plekje met een heel mooi uitzicht, maar toen het begon te regenen en onweren was het tijd om naar het huis terug te keren.

De laatste dag vandaag en die was een beetje relax. Na het ontbijt reden we naar het stadje Tsar Kaloyan waar we samen een laatste cappuccino gingen drinken en de laatste boodschappen deden. Daarna maakte Lut lekkere pannenkoeken voor ons en nadien reed Ludo met Andrea, Riet en mezelf nog even rond in het dorp van Kostandenets waar we enkele foto’s namen van het leven zoals het daar is. 

Daarna begon het eind van deze reis dichterbij te komen en werd het tijd om weer in te pakken. ’s Avonds nog een laatste keer samen onze dag overlopen en dan naar bed want morgenvroeg komt er een eind aan deze geweldige fotoreis, met fijne mensen en met Ludo die ons naar de mooiste plekjes bracht. Bedankt Ludo, Andrea, Catherine, Lut, Riet, Sylvie, Mario en Wim voor een weekje om nog lang van blijven na te genieten.