10/31/2021 26 Comments Zeearenden in NoorwegenIn september van 2019 schreef ik mij in voor een fotoreis naar Noorwegen met Tom Linster voor in september 2020. Een jaartje aftellen, er zijn ergere dingen en een jaar is niks, maar toen kwam Corona en gaandeweg werd duidelijk dat van reizen in 2020 niet veel in huis ging komen. Uitstellen dus en uitkijken naar september 2021 want dan zou het toch moeten lukken... en toch. Zelfs in 2021 was er nog niks zeker, dus ik was klaar om nog een jaar langer te moeten aftellen toen heel onverwacht het bericht kwam dat de reis kon doorgaan. Ik was er eigenlijk niet meer op voorbereid toch te kunnen gaan en dacht eerst om misschien best nog een jaar te wachten tot alles weer 'normaal' zou zijn, maar het liet me niet los, ik kon dit toch niet voorbij laten gaan...? Dus op een zonnige zondag 05 september ging het richting Amsterdam van waar we de volgende ochtend naar Noorwegen zouden vliegen. De eerste vlucht op maandagmorgen was naar Kopenhagen, om na een korte tussenstop de tweede vlucht naar Trondheim te nemen. Daar aangekomen stonden er twee huurauto's klaar waarmee we nog een rit van een drietal uur voor de boeg hadden langs rustige wegen om uiteindelijk in Lauvsnes aan te komen waar we een week in een gezellig huisje aan een mooie fjord zouden verblijven. Aangekomen in ons super gezellig gastenhuis verdeelden we de kamers, installeerden ons en maakten kennis met Ole, beter bekend als 'The Eagleman'. Hij zou ons de rest van de week de tijd van ons leven bezorgen... De eerste dag was het weer niet al te best, om het water op te gaan met de boot was het te slecht, dus gingen we naar een fotohut. Ondanks het slechte weer hebben we toch wel enkele leuke uren beleefd met verschillende vogelsoorten maar met vooral eekhoorns in de hoofdrol. Regen kan ook zijn charmes hebben, zoveel is alweer eens gebleken... Op dag twee was het zover, het was nog een grijze dag maar het was droog met weinig wind, we konden het water op naar de zeearenden. Vanaf het moment dat Ole met de boot vertrok werden we gevolgd door een massa meeuwen. Dat op zich was al geweldig, maar wanneer na een kwartier de eerste zeearend afkomt op de drukte van de meeuwen word het nog mooier. Een kleine bruine stip die in een snel tempo steeds dichterbij komt tot er een indrukwekkende roofvogel tevoorschijn komt. De zeearend is de grootste roofvogel van Noord-Europa, die 70 tot 92cm lang is en een vleugelspanwijdte van 2 tot 2,5 meter heeft. Daarom worden ze ook wel 'vliegende deur' genoemd. In het wild kunnen ze 20 jaar oud worden. Ze kunnen van 3km ver hun prooi zien, dus de vis die Ole ondertussen in het water heeft gegooid wordt in no time opgemerkt. Met een sierlijke vlucht duikt hij naar het water waar hij met zijn machtige klauwen de vis uit het water plukt en er weer even sierlijk mee wegvliegt. Wat een ervaring om dit te zien en wat een mooie eerste dag op het water. Er werd ook nog tijd gemaakt om even te vissen en de vangst was goed, er werd genoeg makreel gevangen om 's avonds een lekkere maaltijd mee klaar te maken. De derde dag was het plan om in de namiddag een boottocht te maken tot de zon onderging, dus in de voormiddag stond er iets helemaal anders op de planning. Ole nam ons mee in de bossen van Lauvsnes waar we een sprookjesachtige wandeling maakten, en onderweg ook cantharellen plukten. In de late namiddag vertrokken we dan opnieuw met de boot, het was mooi weer en we kregen weer vele kansen om de zeearenden te fotograferen en konden de dag afsluiten met een prachtige zonsondergang. Dag 4 begon al vroeg, om 7u zaten we al op de boot voor alweer een mooie dag. De meeuwen en zeearenden waren weer talrijk aanwezig. Ondertussen kenden we ook al het verschil tussen een jonge en een volwassen zeearend. De jonge vogels hebben nog geen kenmerkende witte staart en ook hun snavel en verenkleed is donkerder dan bij de volwassen vogels. De jonge vogels krijgen pas vanaf hun 5de jaar een adult verenkleed al kan er nog een licht verschil in veren zijn. Pas rond hun 6de jaar zijn de verschillen verdwenen en hebben ze de volledig witte staart, gele snavel en iris en lichtbruine kop, en zijn ze ook geslachtsrijp. De jonge zeearenden moeten natuurlijk ook leren jagen, en we merkten dat ze veel voorzichtiger waren dan de oudere vogels om een duikvlucht te maken, maar wat was het mooi om te zien hoe sommige jonge dieren hun kans waagden en met succes hun maaltijd te pakken hadden. Groot worden, het is niet niks... In de namiddag gingen we nog even naar de hut waar we nog wat vogels zagen, en dan ging het richting ons huisje waar we de Cantharellen die we gisteren plukten schoonmaakten en Tom ze verwerkte in een lekkere pasta. Samen met Ole en Wenche mochten we ook nog een heel bijzondere avond delen die nog lang zou blijven hangen. En alsof deze dag nog niet mooi genoeg was geweest kregen we rond middernacht een glimp van het noorderlicht te zien. Niet veel, slechts een lichte witte gloed, maar voor mij het eerste noorderlicht wat ik al mocht ervaren en wat ik zeker ooit nog in volle explosie wil beleven. De vijfde dag, onze laatste op dit mooie plekje... daar moesten we nog alles uithalen dus nam Ole ons 2x mee, voor een ochtend en een avondtrip. We begonnen dus heel vroeg aan onze eerste boottocht. We hadden al zoveel kansen gekregen om 'gewoon' te fotograferen dat het tijd werd om wat creatiever aan het werk te gaan met onder andere over- en onderbelichten, lange sluitertijden, tegenlicht... Tom gaf ons de tips en Ole de beste kansen om mooie foto's te kunnen maken, van de prachtige zeearenden maar ook van de vele fotogenieke meeuwen. Het was soms een beetje trial and error, maar heel leuk om te doen en het geeft toch weer die extra uitdaging. Je houdt er van of niet van dit soort foto's, ik hou wel van dat beetje anders dan anders... Rond de middag zat de eerste tocht er op, maar in de late namiddag hadden we opnieuw afspraak met Ole als afsluiter van onze week, en we beleefden weer een prachtige avond. Daarmee zat onze week er op, koffers maken om morgenvroeg weer aan onze autorit terug te beginnen op weg naar de luchthaven. De drie uur in de auto zijn een goed moment om de voorbije dagen even te laten bezinken...het was een intensieve, maar vooral een intense week, waarin ik zowel op vlak van fotografie maar ook als mens alweer een beetje gegroeid ben. Het was een bijzondere ervaring die me voor altijd zal bijblijven. Dank aan Tom, Ole, Wenche, Catherine, Cathie, Patrick en Wim voor de vele mooie momenten.
26 Comments
|
AuthorBrenda Heyvaert Archives
July 2023
Categories |